30. Gün

Merhaba!

Bugün 1. ayımı dolduruyorum. Ama tabii ki şeker ve alkolün değil, sigaranın 1. ayı. Resmen bıraktım. Canım istemiyor, krizim zaten yok, sürekli yeme isteği de geçti. Gayet iyiyim.

Bir kez içmeyi denedim. Ne zamandı hatırlamıyorum, ama iki nefes alıp attım. Rahatsız ediciydi, boğazım acıdı, midem bulandı. Tertemiz olmuşum meğer. Bunu yaptıktan sonraki isteklere karşı koymak çok kolaydı. Zaten iğrenç bir şey, neden istiyorsun ki diyerek avuttum kendimi. Son birkaç gündür hiç umurumda değil. Bu arada hâlâ hayatımdaki herkes, beraber yaşadığım insanlar fosur fosur sigara içiyor. Çalıştığım masada sigarası var birinin. Yanımda kül tablası var. Ne rahatsız oluyorum, ne de salyalarım akıyor. Masada su bardağının varlığından farkı yok.

Şeker diyetini devam ettirememiştim, 8. gün bırakmıştım. İki bağımlılıkla aynı anda baş edilemiyordu. Artık sigara bağımlısı olmadığım için şekeri yeniden bıraktım. Bugün ikinci günü. O da umurumda değil (ergen oldum. HİÇBİRİNİZ UMURUMDA DEĞİLSİNİZ diye bağıracağım yakında). Kriz yaşamıyorum, işlerimi devam ettirebiliyorum. Ha bu arada, sigarayı bıraktıktan sonra iki kilo aldım. Onu da belirtmem lazım. Bir ayda iki kilo çok kötü değil aslında, ne yiğitlerin davula döndüğünü gördük. Aldıklarımla birlikte beş kilo verene kadar devam ettireceğim şeker diyetimi. Sonrasına bakarız artık.

Bu durumdayım kısaca. İlk birkaç gün ömrümden ömür gitti; ama iyiyim şimdi. Boğazım ağrımıyor, nefesim bana yetiyor, ağzım kokmuyor, durduk yere öfkelenmiyorum, elim titremiyor, elim kokmuyor. En önemlisi şu sonuncu ha. Iyk. Ah bir de sigaraya çok zaman harcıyormuşum, onu fark ettim. Şimdi en fazla çaya kahveye zaman harcıyorum. Onun dışında bütün gün benim, istediğim gibi çalışıyorum. Enfes.

Ne demiş ünlü şair, bırakgitsin.